Συνδυασμός οίνου και γεύσεων

“Φαγητό χωρίς κρασί είναι σαν μέρα δίχως ήλιο” Jean Anthelme Brillat-Savarin

Το κρασί είναι μέρος της ζωής μας που μας ταξιδεύει συνεχώς σε έναν ατελείωτο δρόμο γνώσεων και γευστικών εμπειριών. Αποτελεί σημαντικό κομμάτι πολιτισμού και παράδοσης από την αρχαιότητα ακόμα. Άλλωστε είναι γεγονός ότι δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε τη μεσογειακή διατροφή χωρίς το κρασί.

Το κρασί έχει τη δύναμη να “κουμπώσει” με οποιαδήποτε εθνική κουζίνα, ευφραίνοντας καρδίες σε κάθε άκρη του πλανήτη. Μια γευστική δοκιμή με απλά ελληνικά προϊόντα μπορεί να αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο ένα καλό κρασί, χαρίζοντας σε αυτόν που τα γεύεται μια μοναδική βιωματική εμπειρία.

Από το «Περί Ιχθύων» του Αριστοτέλη ως τους Μικρασιάτες που έφτασαν στην περιοχή εξαιτίας της Ανταλλαγής πληθυσμών του 1923-1924, η μοναδικότητα της προσέγγισης κάθε κουζίνας ταίριαζε ιδανικά με κάθε επιλογή ποικιλίας οίνου, δημιουργώντας μια συνέχεια που ξεδιπλώνει τη μοναδικότητά της στα παράλια του Τορωναίου ή του Σιγγιτικού κόλπου.

Σημαντικό ρόλο στην επιλογή του κρασιού παίζουν τα αρωματικά ή μπαχαρικά που το συνοδεύουν και αυτό γιατί και αυτά με τη σειρά τους καθορίζουν την ένταση του κρασιού που θα επιλέξουμε. Από τη μία, το κρέας -από τη μοσχαρίσια γλώσσα ως τις πίτες με κρεατικά- αλλά και τα μαλακά κίτρινα τυριά, είναι ιδανικοί συνοδοιπόροι του Λημνιού. Από την άλλη, ο απέραντος θαλάσσιος κήπος του Αιγαίου, με την αθερίνα, τον γαύρο, τη γλώσσα, τη μαρίδα, το μύδι -κυρίως στο τηγάνι-, την ψαρόσουπα και το ψητό χταπόδι, να στέκονται αντάξιοι παρτενέρ του Ροδίτη. Δεν παραλείπουμε φυσικά τη Μαλαγουζιά, την ποικιλία που δίνει κρασιά τα οποία οι περισσότεροι λατρεύουν για το πλούσιο άρωμά τους και την πολύ ιδιαίτερη λιπαρή υφή από φυσικού της. Αυτό την καθιστά ιδανικό ταίρι για λευκά λιπαρά θαλασσινά και ψάρια, όπως η σουπιά και το καλαμάρι, μαγειρεμένα ψητά ή σωτέ, για να διατηρήσουν τη βουτυράτη υφή τους και να δέσουν με αυτήν του κρασιού.

Για την εξοικείωση στα σωστά ταιριάσματα φαγητού και κρασιού χρειάζεται καλή…προπόνηση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι σομελιέ συστήνουν με κάθε πιάτο, να δοκιμάζουμε κι ένα νέο κρασί. Κατά γενική παραδοχή, θα λέγαμε ότι η τοπική γαστρονομική κουλτούρα στέκεται αντάξιος θεματοφύλακας της τοπικής παραγωγής, με τα πλέον γευστικά αποτελέσματα.

Από τον Όμηρο και τον Αριστοτέλη ως τον οινόφιλο του σήμερα, τα ελληνικά κρασιά αποτέλεσαν και αποτελούν ένα εξαιρετικό πεδίο εξερεύνησης. Από τις πρακτικές των αρχαίων Ελλήνων ως τις καινοτομίες των σύγχρονων αμπελοκαλλιεργητών, από τις αρχέγονες ποικιλίες ως την ενσωμάτωση νέων ποικιλιών, η εμπειρία, η φύση, η τεχνογνωσία, γίνονται κομμάτι του κρασιού -και αυτό με τη σειρά του, κομμάτι της ζωής μας.

Οι εκατοντάδες γηγενείς ποικιλίες αμπέλου καθιστούν την Ελλάδα μία από τις πλέον «πολυποικιλιακές» οινοπαραγωγικά χώρες και τον ελληνικό αμπελώνα, έναν από τους πλουσιότερους του κόσμου. Από την αρχαιότητα ακόμα, οι ενθουσιώδεις Έλληνες οινοπαραγωγοί, συνδυάζουν την πείρα με φρέσκες ιδέες και σκληρή δουλειά. Έτσι, από τις αρχέγονες ποικιλίες ως την ενσωμάτωση νέων ποικιλιών, η εμπειρία, η φύση, η τεχνογνωσία, γίνονται κομμάτι του κρασιού -και αυτό με τη σειρά του, κομμάτι της ζωής μας.